Casus: Angst voor stank veroorzaakt sociaal isolement

60 plusser, actief in het leven, nog werkend, speelt tennis en golf. Is nuchter, praktisch ingesteld. Kan de klap van het hebben van kanker redelijk verwerken, gaat hier voortvarend mee aan de slag. Dan blijkt dat hij een stoma krijgt en dat nekt ‘m wel. Onzekerheid bekruipt hem. Bij elke activiteit is hij bang dat men hem met andere ogen bekijkt. Hij is zich continu van zijn stoma bewust. Ontsnapt er lucht, stink ik , is de zak vol en dus een bolling onder m’n overhemd te zien. Hij zegt afspraken af, komt niet meer op de sportclub, gaat thuiswerken. Wijst vrienden af. Loop het gevaar in een sociaal isolement te komen. Omslag komt van buiten hem zelf; een tot dan toe vage kennis laat zich niet afschrikken en prikt er doorheen. Heeft mogelijk zelf een ervaring met een lichamelijk ‘handicap’.
OF het hebben van een stoma is niet voor de omgeving verborgen te houden, waardoor karakter zijn angsten wel onder ogen moet zien:
gymleraar op middelbare school
werker in de gezondheidszorg
peuterleidster
sport is juist zwemmen/ of hij is zwemtrainer
liefhebber van de sauna, die meteen aangesproken wordt waarom hij niet meer komt
tv-presentator

Puber heeft een goede band met zijn oma. Na haar operatie voor dikkedarmkanker waarbij ze een stoma heeft gekregen is ze anders geworden. Minder spontaan en open. Het open huis wat er altijd bij haar was voor kleinzoon en vrienden van hem wordt gesloten. Hij kon bij haar terecht met al zijn problemen thuis met ouders, school, etc. En nu ervaart hij een gesloten deur. Waardoor? Oma verliest altijd kleine beetjes ontlasting, ze ruikt het zelf en is ervan overtuigd dat iedereen dat ruikt. Intimiteit is haar veel te bedreigend. Kleinzoon is hét voorbeeld van degene die dichtbij stond, dus hij ervaart de meeste afwijzing. Krijgt kleinzoon het door? Gaat hij expres scheten laten om oma door haar gene heen te helpen?