Casus: Contrast in oudergedrag

Quotes afkomstig uit interviews met ouders van jonge kinderen:
“Ik besef me nu dat ik ’s ochtends zo de deur uit ren zonder ontbijt, dat ziet mijn kind natuurlijk ook. Omdat ik altijd de deur uitga zonder te ontbijten geef ik eigenlijk niet het goede voorbeeld.”

“Voor mijn werk zit ik thuis ook vaak achter de computer. Ik besef me dat mijn kind dat ook ziet. Eigenlijk moet ik daar wat aan veranderen.”

Quotes afkomstig uit de DVD en handleiding Eetplezier en Beweegkriebels:
“Als hun vader met zijn bord achter de computer gaat zitten, hoe kan ik mijn kinderen dan duidelijk maken dat ze dat niet mogen.”

“Als hij tijdens het eten van tafel gaat om op de bank te gaan liggen, is het lastig om mijn kinderen aan tafel te houden.”

“Het is eenvoudiger een kind te laten doen wat jij DOET, dan een kind te laten doen wat je ZEGT. Belangrijk is dus ‘doe wat ik doe’ in plaats van ‘doe wat ik zeg’!’ Door goed gedrag voor te doen, volgt het kind.”

“Als kinderen hun ouders smakelijk gezond zien eten, dan is het niet moeilijk voor te stellen dat kinderen dat ook gaan doen. Als ouders zelf met smaak de spruitjes eten en genieten van het eten van een appel, kopiëren kinderen dat ook.”

Quote afkomstig uit interview met diëtiste:
“Ouders hebben echt een voorbeeldfunctie. Je merkt gewoon dat ouders soms zelf helemaal niet weten dat ze zelf zo slecht eten. Kinderen van deze ouders leren dan dat dit foute eetpatroon normaal is.”

Ervaringsverhaal:

Ik woon vlak bij school, met uitzicht op het schoolplein. ’s Ochtends zie ik kinderen en ouders komen en gaan. Sommige rennen op het laatste moment naar binnen. Gehaast. Anderen lijken juist helemaal geen haast te hebben. Komen en gaan even rustig. Het contrast tussen ouders kan niet groter zijn dan dat wat ik elke ochtend zie.

Rustig komen ze de straat in, rijden de stoep op en stoppen bij het hek. Zij zet haar fiets er tegen aan. Haar zoontje doet hetzelfde en haalt zijn tas met beker drinken en appel van zijn bagagedrager. Zijn wangen zijn rood van het stuk dat ze hebben gefietst. Ze lopen samen naar de ingang. Hij lacht en geeft zijn moeder een zoen. Zwaaiend rent hij naar binnen. Dan komt een andere moeder de straat inrijden. Ze parkeert haar auto dubbel en stapt gehaast uit haar auto. Ze drukt haar kind zijn tas in zijn handen en veegt snel de kruimels van zijn mond. Ik herken ze, ze wonen hier schuin achter. Twee straten van school. Ze hadden net zo goed kunnen komen lopen. Ik zie dat het net-iets-te-dikke kind steeds meer op zijn vader gaat lijken. En op haar. Eigenlijk is zij ook te dik. Het papiertje van de koek die hij waarschijnlijk net op de achterbank heeft gegeten stopt ze in haar jaszak. Zelf neemt ze ook een hap van iets dat door moet gaan voor ontbijt. Ik kan haar bijna verontschuldigend horen zeggen: “Tja, we hadden vandaag geen tijd om te ontbijten, hoor”. Haar kind loopt ondertussen richting de deur van de school met een pakje drinken en een koek in zijn hand. Ze zwaaien en ze stapt weer in haar auto. Keert snel en rijdt weg. Vermoedelijk op weg naar haar werk.

Als het schoolplein weer leeg is, denk ik na hoe dat bij hen thuis gaat. Ik weet dat de vader van het laatste gezin veel en graag achter zijn computer zit. Pas reed ik langs en zag ik hem achter zijn laptop een bord pasta eten. Het zou me dan ook niet verbazen dat de kinderen hetzelfde doen; tussen de middag snel een boterhammetje achter de computer. Ook stel ik me zo voor, dat er ’s avonds strijd is als ze aan tafel moeten komen en niet willen. Ik hoor ze al zeggen: “Ja maar pappa doet het ook!” Wat kun je daar als ouder dan nog tegenin brengen? Je kunt begrijpen dat ik bij het eerste gezin een heel ander beeld heb van de thuissituatie.

Het contrast dat ik bij de ouders zie, zie ik net zo goed terug bij de kinderen. Het zijn kopietjes van hun ouders die kinderen. Goed voorbeeld doet goed volgen, zei mijn oma altijd. En dat is waar. Zeker als het gaat om het gedrag dat ik net heb omschreven: eten en bewegen. En als een ouder dat goede voorbeeld niet geeft, hoe kan het dan ooit met die kinderen iets worden?